Nieuw-Zeeland {Het Noordereiland}

Inmiddels ook de Tasmanzee overgestoken, verder van huis kunnen we bijna niet :).
20 April vertrok ik samen met Christoph, een Duits reismaatje die ik aan de Australische oostkust steeds weer tegen kwam, naar Nieuw-Zeeland, ook wel ' de aarde in miniatuur' genoemd. Omdat je in Australie soms dagenlang moet reizen om van hoogtepunt naar hoogtepunt te komen, keek ik erg naar dit gedeelte van de reis uit; hier liggen bijna alle soorten landschappen samengebald op een veel kleiner stukje land. Sneller bereisbaar dus en meer afwisseling in kortere tijd.

AUCKLAND EN HET NOORDLAND
We kwamen aan in Auckland, de grootste stad van NZ. Voor bruisende steden hoef je niet naar NZ, het hoofddoel is hier natuurlijk de natuur. We waren dan ook niet van plan om lang te blijven hangen in Auckland, maar we hebben de stad even doorgelopen en bekeken vanaf de Mount Eden. Mt Eden is een uitgedoofde vulkaan en de oude krater (nu bedenkt met gras) is goed te zien. Vanaf hier heb je een mooi uitzicht over de stad en het water en we hebben ook meteen maar even de zonsondergang meegepakt. Na twee dagen hebben we Nicole, ons gezamenlijke Zwitserse maatje, opgepikt van het vliegveld en hiermee begon onze rondreis. We zouden samen met haar het Noordland gaan doen. Dit is het enige subtropische deel van het land. Na een dag in de auto en wat kampeervoorbereidingen vonden we een mooie campspot tussen Waipu en Whangarei. Het motto van deze trip is om zoveel mogelijk gratis te kamperen, zodat we ons geld kunnen besteden aan de dure activiteiten hier :). We kampeerden direct naast het strand, erg mooi. We hebben onze eigen kookset en konden meteen aan de slag! De rest van de avond hebben we op het strand doorgebracht met wat lekkere drankjes. We kregen gezelschap van 2 kiwi's (Nieuw-Zeelanders) en daarna zijn we in slaap gevallen in onze tentjes... Niet voor lang, want we wilden de kans niet mislopen om de zonsopgang te zien. Prachtig was ie!!
De dag erna zijn we doorgereden naar Kawakawa, waar het Hundertwasser toilet te vinden is: een bijzonder kunstwerk door een bijzondere kunstenaar, die hier zijn laatste levensjaren gespendeerd heeft. Verder hebben we een Maori-dorp bezocht in Kerikeri en daar een hele tijd met een Maori-mevrouw gesproken. Een meteen opvallend verschil met Australie is dat de oorspronkelijke bewonders een veel meer duidelijke/gelijkwaardige rol hebben in de samenleving. Waar de aboriginals in Australie duidelijk een andere volksstam is, met veel alcoholproblemen en een onverzorgd uiterlijk, waarmee de ozzies eigenlijk geen echte connectie hebben, is de Maori cultuur in Nieuw Zeeland een echt onderdeel van de samenleving. Veel plaatsnamen (soms nauwelijks uit te spreken haha) zijn in het Maori en veel kiwi's leren de taal op school.
De reis ging verder naar de Bay of Islands, een bijzonder mooie baai en het toeristische kloppende hart van het Noordland. We arriveerden in Paihia, wat ik een heel leuk plaatsje vond. Lekker een drankje gedaan met uitzicht op de baai. We hebben hier een boottocht geboekt om de baai goed te kunnen zien en dat was werkelijk prachtig. Er zaten slechts een paar mensen op de zeilboot omdat het particulier was. De schipper vertelde honderduit over zijn zeiltochten in de pacific. Hij was echt overal geweest en ik ontdekte (na voldoende zeeziek-pillen) hoe fantastisch het is om te zeilen.... We hadden supermooi weer en werden onderweg omringd door dolfijnen van megaformaat. Ik wist niet eens dat ze zo groot konden zijn. Ook hebben we een paar kleine pinguins gezien. We stopten op 1 van de eilanden om daar te snorkelen en een heuvel-op wandeling te maken zodat we uitzicht hadden over beide kanten van het eiland, echt magisch mooi met allemaal kleinere eilandjes en superhelder water+ een regenboogstrand. Op de terugweg hadden we heel veel wind en genoten we volop van de zon en een lekkere lunch, samen met ons bootgezelschap. We reden daarna door naar het noordelijkste stuk: de Ninety Mile beach. We kampeerden aan de oostkant en zonder dat we het door hadden stonden we weer pal naast de zee. Er is geen betere manier om de dag te beginnen dan een frisse duik in de zee (zeker na een tijdje niet gedoucht te hebben haha). HEERLIJK!!
We hebben de ninety mile beach bezocht, een lang zandstrand met hoge duinen. Het deed mij erg aan Nederlandse stranden denken, maar de kiwi's schijnen het een erg bijzonder strand te vinden omdat hun stranden meestal kort en van zwart zand zijn.
De terugweg naar Auckland deden we in 1 ruk, via de westkust. We hebben nog even genoten van de zeer bochtige weggetjes en het intens groene heuvelland en hebben een stop gemaakt in het Waipoua forest, waar de op 1 na grootste (zowel hoog en breed) Kauri-boom ter wereld staat, zeer indrukwekkend!!!!
Helaas kregen we na onze mooie gravelroad een lekke band. De laatste paar 100 km's moesten we dus 80 rijden, best lastig na een vermoeiende dag rijden!! In Auckland hadden we een hostel voor een nachtje.. Wat een walhalla! Het heeft absoluut z'n charme om te kamperen, maar daarna waardeer je alle simpele vormen van 'luxe': een echte douche, een echt bed en een stopcontact! De volgende ochtend namen we afscheid van Nicole, zij gaat haar reis vervolgen in Amerika!

ROTORUA EN ZN VULKANISCHE OMGEVING
Ik en Christoph zijn afgedaald naar Rotorua, de vulkaanhoofdstad van de wereld. Nergens anders zijn zoveel vulkaanverschijnselen samengebald in een klein gebied als hier. De stad stinkt enorm naar rotte eieren (zwavel). Ik werd helemaal hyperactief hier, nog nooit een vulkaan gezien en dan moet je keuzes maken tussen verschillende parken!!!
We kozen voor Wai-o-tapu, wat zeer indrukwekkend was. De beroemde Lady-Knox geyser wordt helaas aangewakkerd, dus is niet natuurlijk, maar het borrelende champagnemeer, vol kleuren is adembenemend. Het water kookt niet, maar de belletjes zijn van kooldioxide die uit de bodem ontsnapt; een prachtig schouwspel! Daarnaast zijn er nog meer felgekleurde meren en borrelende modder meertjes te zien. In de middag zijn we naar Volcanic Valley geweest; een park dat de gevolgen van een vulkaanuitbarsting in 1886 laat zien. De tarawera vulkaan legde toen een heel dorp in de as. Je maakt een wandeling door het prachtige vulkaanpark en ziet oa het Frying Pan Lake, de gootste warm waterbron ter wereld. De stoom beweegt over dit meer en dat ziet er zo mysterieus uit dat ik er echt wel uren naar kon staren. ZO MOOI!!!!!! Verder zijn ook hier gekleurde meertjes, geysers en borrelende riviertjes te zien, echt ongelooflijk mooi.
s'Avonds zijn we naar de avondmarkt geweest voor een lekker hapje eten en daar kregen we het goede bericht dat we de volgende dag naar White Island mochten.... de enige actieve marine vulkaan. We werden gewaarschuwd dat de vulkaan momenteel zeer actief is en dat we het alleen met een gasmasker mochten bezoeken :):) Spannend, maar ik kon niet wachten, het zag er zo prachtig uit op de foto's!
Na een boottocht met wederom dolfijnen, kwamen we aan. Ik wist werkelijk niet wat ik zag... een flink stomende vulkaan midden op een eiland en eenmaal daar was alles groen en geel met overal stoom dat uit de grond kwam. Ik had echt het idee dat ik op de maan liep met mn gasmaskertje op. Zo vreselijk bijzonder om hier rond te lopen. Er werd ons verteld dat de vulkaan 2 dagen daarvoor was uitgebarsten!!!!! Dat gebeurt eens in ongeveer 15 jaar, dus ik kon mn oren ook niet meer geloven haha. Normaliter ziet het eiland er anders uit, alles waar we op liepen bestond uit groene en gele as. We mochten zelfs een kijkje nemen in de krater, waar je een groen meer kunt zien. Het was niet heel goed zichtbaar door de enorme stoom die eruit kwam. Dit was verreweg de beste en uniekste ervaring in tijden, wanneer maak je dat nu mee!!!!
Nog zwaar onder de indruk vaarden we terug en eenmaal in de auto reden we weg om van een irritante meneer af te komen haha... We reden zomaar een kant op, om daar aan de parkeerstrook langs de weg te stoppen voor een vervolgplan. We stonden er een minuutje of 5, toen iemand in onze auto crashte. We zaten er nog in, dus dat was wel even schrikken..... Het bleek een stokoude meneer, die een beetje verblind was door het zonlicht. De arme man was zich natuurlijk ook rotgeschrokken en na een tijdje praten bleek hij van origine een Nederlander! Na alles geregeld te hebben zijn we maar van de zon gaan genieten op een picknickbankje aan zee in het parkje.Hier ook (alweer!!!) een prachtige zonsondergang gezien tijdens het koken buiten! De 1 na de andere kiwi stopte om te vragen of we hulp konden gebruiken. Er werd ons vanalles aangeboden, zo lief en warm! Een mevrouw van het appartement erboven bood ons zelfs een douche en een bed aan. Zeer dankbaar hebben we hier gebruik van gemaakt en we kwamen terecht in een gigantische miljoenenwoning met een waanzinnig uitzicht over zee. Het bleken onzettend lieve mensen te zijn en we hebben een gezellige avond gehad, maar zijn ook nog de volgende dag blijven hangen op het balkon in de zon. Lekker relaxen en we kregen een heerlijk ontbijt en lunch van allemaal eigen gemaakte producten. Toen we weggingen drukten ze ons op het hart op ten alle tijde contact op te nemen als er ooit iets was in NZ en dat we zeker terug moesten komen bij hen in het mooie Whakatane.... Een plek die voor altijd op mijn netvlies gebrand staat nu!!!
We hebben hier nog lang over nagepraat. Wat een fijne eerste indruk van de mensen in dit land. Zoveel mensen die hun auto stoppen om je te hulp schieten, dat is mijns inziens wel een verschil met NL. Mijn emigratie-fantasien sloegen er meteen weer van op hol!!!

TAUPO EN HET TONGARIRO NATIONAL PARK
Aan het einde van de dag zijn we doorgereden naar Taupo, gelegen aan Lake Taupo: het grootste meer van NZ, waar zich 1 van de grootste vulkaanerupties heeft afgespeeld in de recente geschiedenis van de mensheid. Omdat we even lekker in de Mc Donalds hebben gerelaxed en batterijen opgeladen kwamen we pas laat aan op onze stikdonkere camping en hadden we eigenlijk geen idee waar we precies waren. Verrassing voor de ochtend! We bleken aan een mooie rivier te staan en besloten om vanaf het dorpje naar de Huka-Falls te lopen, een flinke wandeling, maar de watervallen waren het waard. Echter vond ik het natuurlijke spa-park in het begin van de rivier nog interessanter: een stromend watervalletje met dampend warm water en een natural pooltje dat uitmondde in het meer.. daar moest ik meer van weten! ;) In de avond hebben we gekookt bij onze grappige Australische buren in de campervan omdat ons gas op was en daar de avond doorgebracht met wat drankjes. De volgende ochtend hebben we een warm bad genomen... het was echt een soort hottub-effect: je zit in heet water, maar je hoofd is in de frisse lucht.. Ik vond een heerlijke spot waarbij mijn hoofd in de warme waterval lag en de mijn benen in een kouder stuk. Precies de goede temperatuur en uitzicht op de stromende rivier voor me. We hebben er uren in gelegen zonder iets te zeggen :). Daarna zijn we nog even door het dorpje gelopen en hoopten we dat we de Tongariro Alpine Crossing (een pittige hike van 6-8 uur die je oog in oog laat staan met 2 vulkanen). Echter kan het weer hier enorm spoken en daardoor is de wandeling soms te gevaarlijk. We hielden 3 dagen open als optie, maar in alle 3 de dagen was het te slecht weer. Te harde wind (die je bijna van de kratterrand af kunnen blazen) en weinig zicht. Heel erg balen, maar we hebben een andere 5 urige hike gedaan (18 km) die langs de andere kant van de vulkaan komt door een ander schitterend bijzonder landschap.. Het was veel up en down hill en een flinke klim naar de meren, dus we waren kapot maar het was zeker de moeite waard. Daarnaast zijn we door het Tongariro national park gereden om toch een indruk van de omgeving te krijgen en we hebben een Nederlandse lifter opgepikt die ook weer vol zat met mooie verhalen en ons een gratis adresje in Christchurch aanbood. Erg leuk om even weer andere verhalen te horen!!

We sliepen in de auto naast een meer vlakbij Wellington en waren om 3.00 in de nacht ineens allebei klaarwakker. Maf als we zijn, reden we naar de mac voor een lekkere nachthap. We vielen op een andere parkeerplek nog even in slaap en zijn vanmorgen aangekomen in Wellington, de hoofdstad van NZ. We willen hier de stad en het Te Papa museum gaan bekijken en dan de oversteek maken naar het zuidereiland, dat ruiger en nog mooier schijnt te zijn.
Ik ben dus een hele andere manier van reizen ingeslagen; de auto geeft veel vrijheid en het kamperen bevalt me super. We worden steeds creatiever om alles zo goed en goedkoop mogelijk te doen qua eten en overnachten; een uitdaging die het waard is in een land met zoveel (dure) activiteiten!! Daarnaast reis ik dus niet meer alleen, maar samen en ook dat bevalt tot nu toe prima.
Tot ziens op het zuidereiland!!!!!