Uyuni & Salar de Uyuni

De afgelopen 4 dagen heb ik in Uyuni en zijn prachtige omgeving gespendeerd. Het gaat dit keer een korte blog worden (ik heb weinig tijd), vol met superlatieven..

Uyuni zelf is een uitgestorven dorpje in the middle of desert, puur een uitvalsbasis voor de beroemde zoutvlakten: Salar de Uyuni.
Er is een klein centrum met een heleboel pizzeria´s, omringd door bureautjes die met elkaar concurreren voor de beste tour naar de zoutvlakten... Daar om heen is het eigenlijk een hele grote stoffige zandbak... Ik heb me echter wel een middagje vermaakt met in het zonnetje zitten en lekkere sapjes en hapjes bestellen. Toen ik het met mezelf eens was over de beste tour, heb ik geboekt en ben ik lekker optijd gaan slapen.

Over het bezoek aan Salar de Uyuni kan ik een heel verhaal gaan typen, maar het is 1 van de mooiste dingen die ik ooit gezien heb.
De zoutvlakten (grootste ter wereld, ongeveer zo groot als Friesland, Groningen, Drenthe) zijn ongelooflijk indrukwekkend als je er met een jeep over heen rijdt. Alles wat je ziet is wit en uitgestrekt, er is geen enkel leven mogelijk. Doordat er niets anders aan de horizon is, is het mogelijk om met het perspectief te spelen en grappige foto´s te maken. Hier hebben we enorm veel lol mee gehad met onze leuke groep (fotos volgen). We hebben een 'eiland' bezocht waar gigantisch grote cactussen groeien en de zonsondergang gezien op die zoutvlakten. Prachtig! De volgende dagen hebben we verschillende laguna´s bezocht met flamingo´s en allerlei kleruen water. Het gehele landschap lijkt wel geschilderd, onecht bijna. Gekleurde bergen, gekleurde meren, gigantisch uitgestrekte vlakten... en dan die flamningo´s. Echt een droom. Ik was zo onder de indruk dat ik wel kon janken bij de eerste laguna :p.
We hebben heel veel moois gezien in deze hoogste desert van de wereld, maar die meren zullen echt in mijn geheugen gegrifd blijven.

Het hoogste punt was tegen de 5000 meter, waar een aantal mensen erg veel last van hadden. Er waren zelfs zuurstofpompen nodig.
De accomodaties waren basic, maar helemaal prima, de laatste was voorzien van grote warme thermale baden, gelegen aan een meer met flamingo´s. Het eten was vriendelijk gezegd niet zo heel erg appetijtelijk, maar ach..... Ik was helemaal happy met mn mooie uitzichten en gezellige groep.

Midden in de woestijn ligt de grensovergang naar Chili.... Onze gids verzamelde onze paspoorten en zou het wel even gaan regelen. Voor 15 bolivianos extra ging het een stuk sneller...... only in Biolivia haha.
Inmiddels ben ik aangekomen in San Pedro de Atacama in Chili.
Ik wil hier natuurlijk wat van de droogste woestijn ter wereld zien en het is 1 van de beste plekken op aarde om sterren en planeten te zien.
Daarna vlieg in naar het zuiden, zodat ik ruimschoots de tijd heb voor het gedroomde Patagonie..
Will be continued!