Nieuw-Zeeland part II

Inmiddels zit de trip in Nieuw-Zeeland er alweer op en ik heb echt met pijn in mijn hart dit land verlaten. NZ is absoluut het mooiste land waar ik ooit geweest ben en heeft mijn hartje gestolen. De foto's en eerdere verhalen hebben dit waarschijnlijk ook wel naar voren gebracht, maar de indrukwekkende en afwisselende natuur in combinatie met de vriendelijke mensen maakte het echt tot de tijd van mn leven hier.
Naast dit alles was de laatste 1.5 week er ook wel 1 om nooit te vergeten vanwege alle dingen die we gedaan hebben en de adrenaline die het hier en daar met zich mee bracht. Ik zal proberen om het kort te houden... ;)

WANAKA EN QUEENSTOWN
Na een aantal dagen non-stop regen in Franz Josef zakte de moed ons best wel een beetje boel in de schoenen. Het is vrij frustrerend om een visitorcenter in te lopen, op de plaatjes te zien hoe mooi de omgeving is en hier werkelijk niets van zien door de regen en bewolking. De voorspelling was ronduit slecht voor de komende 14 dagen en we begonnen te twijfelen of we dan wel wilden blijven en keer op keer dingen te moeten skippen vanwege het weer. Mijn gedachten waren eigenlijk al in Fiji....
Toch hebben we (GODZIJDANK) besloten te blijven. Na de gletsjers zijn we naar Wanaka gereden, dat iets meer inlands ligt. We hebben hier de goede momenten tussen de buien door gezocht en de stemming was weer wat positiever. Uiteindelijk hebben we een wandeling om het prachtige Lake Wanaka gemaakt, omringd door zn besneeuwde bergen. Nu terugkijkend weet ik nog wel hoe hyperactief ik werd van de eerste keer dit uitzicht... We hebben Roy's Peak beklommen en lekker uitbreid geluncht in 1 van de gezellige cafeetjes om het meer. Ook hebben we zonsondergang gezien bij een eenzaam mooi (beroemd) boompje midden in het water, gevuld met vogels: prachtig! Via de Crown Saddle (hoogst geasfalteerde weg van 1080m) zijn we vervolgens naar Arrowtown (voor de herfstfoto's) en Queenstown gereden.. Queenstown is de 'adrenalinehoofdstad' van NZ, waar ik het in mn hoofd kreeg om in ieder geval iets van deze gekke dingen te gaan doen... Ik twijfelde echter nog tussen een helikoptervlucht en een skydive..
Maar eerst besloten we om de routeburn track te gaan doen.....

THE ROUTEBURN TRACK
is waarschijnlijk de meest onvergetelijke ervaring van deze reis geworden...haha!
Omdat we maar 1 mooie dag zouden hebben, besloten Chris en ik om de track (waar normaliter 3 dagen voor staat) tot de Alpine (Harris Saddle) te lopen en dan terug te gaan. De hele weg was echter bergopwaarts en dus vrij zwaar. We besloten het lekker in ons eigen tempo te lopen, immers zouden we elkaar vanzelf weer tegen moeten komen.... Dat gebeurde helaas niet, Chris besloot nog een klein additioneel stukje te pakken en op dat moment passeerde ik ons 'eindpunt'. Ik nam aan dat als ik hem niet tegengekomen was, hij dan verder gelopen moest zijn en een tegenligger bevestigde dat hij hem waarschijnlijk gezien had. Hoppaaa, sjouwen maar dan! De twijfel nam uiteraard steeds meer toe, maar inmiddels was ik al zo ver doorgelopen dat teruggaan te laat was. Ik wist dat er slecht weer om komst was en we waren gewaarschuwd voor wat dat kan betekenen in de alpine. Ik heb dus een oplossing voor mezelf gezocht en heb bijna de hele track in 1 keer uitgelopen naar de laatste hut. Scenario's van wat er met Chris gebeurd kon zijn gingen steeds door mn hoofd. Wat als hij op dat gladde stuk uitgegleden was en hulp nodig had, maar niemand kan bereiken in dit gebied? Of erger, naar beneden gestort was op de plek waar de bomen de track blokkeerden? Brrr.. Bezorgd en vooral erg koud viel ik uiteindelijk in slaap in de hut, waar gelukkig meer mensen waren. Ik was maar voor 1 dagwandeling voorbereid en had dus niet genoeg kleding, slaapspullen en eten bij me. Mn mede hutgenoten kwamen me echter in alles tegemoet en hielpen me met een plan voor de volgende dag. Om 4.00 stond er ineens een helikopter naast mn bed..... Of ik Iris was en oke was... Het was een heel bizar moment omdat jij ineens degene bent die 'vermist' is. De heli-mannen (supervriendelijk) hebben een vuurtje met ons gestookt tot t licht genoeg was en toen ben ik over die prachtige alpine teruggevlogen naar de parkeerplaats.. Stiekem toch wel een beetje genoten haha, zeker omdat ik ook meteen de bevestiging had dat Chris ok was, want hij had de politie gebeld.
Eenmaal weer in gebied met bereik kwam echter de volgende heisa, want het hele verhaal bleek LANDELIJK nieuws in Nederland te zijn. Mijn telefoon explodeerde zo ongeveer en mijn fam was natuurlijk flink in paniek toen ze lazen dat er een 'grote zoektocht van een aantal uren' gaande was naar mij. In Nieuw Zeeland ben ik ongeveer 7 uur vermist (en gezocht) geweest, in Nederland gelukkig korter. Er hebben twee helikopters naar me gezocht in de alpine, godzijdank werd deze 'rescue' betaald door de overheid... Ik heb de hele dag ongeveer met mn telefoon in de hand gezeten en werd zelfs benaderd door meerdere radiostations, waar ik mn eigen verhaal 1x aan verteld heb. Kortom, een hele hoop sensatie en bizarre ervaring waar we nu gelukkig hard om kunnen lachen.....

DUNEDIN, CATLINS, INVERCARGILL
Vanuit de routeburn hebben we de route naar Dunedin gepakt aan de oostkust.. Dunedin is de hoofdstad van de streek 'Otago' en een relatief levendige studentenstad. We hadden goed weer en besloten spontaan om de historische Taieri Gorge trein te pakken, die door een diepe kloof naar het binnenland gaat. De route is erg bijzonder en alleen met deze trein toegankelijk. Het was een relaxte middag genieten van mooi weer en ongerepte natuur als uitzicht. Uiteraard hebben we hier ook even de steilste straat ter wereld (35%) opgelopen. De volgende dag zijn we via de Catlins gereden, een aantrekkelijke route met mooie stops. Het mooiste plekje vond ik Curio Bay, waar het strand en de baai gedeeld wordt met hectordolfijnen en zeeleeuwen die erg dichtbij de mens komen. Verder konden we in de ochtend de yellow-eyed penguins het water in zien gaan en liggen hier (sporen van) bomen van 160 miljoen jaar oud.. De volgende dag gingen we door naar Invercargill, waar niet zo heel veel te beleven was. We hebben hier de voorbereidingen gedaan voor onze volgende hike: de Kepler track. Een 3/4 daagse trek door de alpine, wederom in het Fiordland National Park.