Cusco en Machu Picchu

Onze week in Cusco zit er alweer op... Hoewel de tijd echt lijkt te vliegen nu, lijkt het ook alweer een maand geleden dat we hier aan kwamen en de stad verkenden. Ook Cusco ligt op grote hoogte en de straatjes gaan op en af. Alvast een goede training voor de hikes die hier gepland stonden (dachten we toen nog haha). De hike naar Rainbow mountain was er eentje om nooit meer te vergeten. Wederom moesten we om 2.00 uur ons bed uit, maar het was het dubbel en dwars waard. In de bus er naar toe reden we door prachtige bergplaatsjes en vlak langs diepe afgronden, waar ik af en toe wel even de schrik van kreeg als ik net mijn ogen weer open deed. Sandra en ik hebben het eerste deel van de track te paard afgelegd. De laatste klim hebben we te voet gedaan en toen bevonden we ons op 5000 meter hoogte met een onvoorstelbaar uitzicht. Overal gekleurde bergen en landschap, je gelooft je ogen bijna niet als je daar midden in staat. Op de top van de berg was het berekoud, maar we hebben wel even de tijd genomen voor een van de mooiste landschappen die ik gezien heb in mn leven!
Ik ben terug gelopen en toen ik bij de bus was begon het te sneeuwen :p. Rond etenstijd waren we terug in Cusco en zijn we wezen eten en stappen in het centrum.

De dag erna zou 'chilldag' zijn, maar werd uiteindelijk regel- en rondloopdag. We hebben alle opties voor de amazone (jungle) uitgeplozen en uiteindelijk een plan de campagne gemaakt. Het betalen hiervan lag ingewikkeld, want je kunt maar 400 peruaanse soles (ongeveer 105 euro) per dag pinnen en ook niet bij alle banken... Verder hebben we de voorbereidingen voor de big hike naar Machu Picchu getroffen.
De dag voor vertrek zijn we op quads richting de heilige vallei geweest om twee spots te bezoeken: Moray (inca ruine) en Maras (zout pools) en uiteraard een beetje omgeving te zien op een leuke manier.
In de avond kregen we een briefing van onze gids over de incatrail naar Machu Picchu en daarmee stond het grote avontuur dan echt voor de deur. Maanden geleden geboekt en nu was t zover. We waren beide dolenthousiast maar stiekem ook wel een beetje zenuwachtig. Iedereen in de omgeving maakte zo ongeveer een buiging voor je als je zei dat je de incatrail ging lopen.
Voor degenen die de korte versie willen lezen........... het was FANTASTISCH!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

De incatrail is het wereldberoemde pad naar de heilige ruines van Machu Picchu (dat overigens tot in van de 7 wereldwonderen gerekend wordt). De route is 45 km lang en duurt 3 tot 5 dagen. Wij hebben het grootste deel van de route in 3 dagen gelopen, wat inhield dat de langste dag een 10 urige hike was. Je kunt deze trail alleen onder begeleiding van een gediplomeerde gids lopen en er zijn meerdere controleposten waarbij je je o.a. paspoort moet laten zien. We hadden onze backpack zo logisch mogelijk ingepakt: zo weinig mogelijk, maar wel voorbereid op allerlei weersomstandigheden want we sliepen in tenten en hingen tegen het regenseizoen aan. Alsnog een flinke backpack vol. Op de trail lopen 'dragers' die de kampeerspullen en het eten voor 4 dagen voor je naar boven slepen. Dat was zowel een opluchting als een schuldgevoel, want deze mensen lopen met ongelooflijke tassen van 45 kilo op hun rug. De eerste dag was goed te doen, we bleken een leuke groep te hebben met 2 Engelsen, 2 Costa Ricanen en twee leuke gidsen. We leerden ook onze dragers kennen, stoere kerels die heerlijk konden koken en altijd vrolijk waren. Ze ontvingen ons met luid applaus en zorgden fantastisch voor ons op de campsites. In de ochtend een kopje cocathee en een teiltje water om je wat op te frissen en bij aankomst thee met popcorn. De tweede dag was behoorlijk pittig: urenlang de berg op middels traptreden en soms moeilijk bewandelbare paden. Hijgen, zweten, doorzetten, breaken, om je heen kijken en blijven lachen :). Het gevoel dat ik had toen ik de top bereikt had was heerlijk. Daarna was het steil downhill, maar dat is toch meer mijn ding. De route was overigens prachtig, je bent heel nietig tussen zulke hoge bergen en er zaten stukjes jungle tussen. Overal kwamen we ezels tegen en de dappere dragers die ons toch steeds weer inhaalden. s'Nachts heeft het behoorlijk geregend, gelukkig bleef de tent droog en hadden we het lekker warm. De derde dag was de mooiste: een afstand van 16 kilometer en wederom een hoop zweetdruppels, maar fantastische uitzichten, een paar incaruines en veel diertjes en het leek wat makkelijker te gaan dan de dag ervoor.

Onze groep was erg relaxed, soms liep ik een stuk samen met anderen, soms ook stukken alleen, beide heeft wel wat. Na de derde dag niet douchen voelde ik me toch wel echt een zwijntje en hebben Sandra en ik een teiltje koud water meegenomen om ons in de tent een beetje te kunnen wassen. De laatste ochtend stonden we om 03.30 uur op in de regen. We moesten erg lang wachten voor een controlepost en deze dag zelf onze kampeerspullen dragen. De hike naar de beroemde sungate was ongeveer 1.5 uur en op de monkey stairs (die je met handen en voeten moet beklimmen als een aapje) na, niet erg zwaar maar wel glibberig. Toen we aan kwamen bij de sungate (waar je het mooiste zicht op machu picchu hebt) zagen we alleen maar mist.... Werkelijk niets te zien. Het klaarde niet op, dus we zijn doorgelopen naar de oude inca-stad. Eenmaal daar had ik alsnog het WOW-effect, want je loopt dagen door de bergen en ineens sta je er dan..... de verloren stad, die nooit gevonden is door de spanjaarden... Het valt moeilijk uit te leggen, maar het voelt echt aan als een magische plek daar tussen de hoge bergen met wolken die zich mysterieus door de vallei bewegen. Iets wat je als een geheel moet beleven om het te kunnen voelen denk ik. Na een uitgebreide rondleiding door de oude inca-stad met veel info hebben we zelf nog even rondgelopen en verwonderd. De inca's waren masters in constructie, astrologie en nog een heleboel andere dingen. Erg bijzonder om te zien hoe zij op een berghelling zo'n stad gebouwd hebben met zoveel logische elementen en cultuur. De lucht trok open en Sandra en ik besloten om terug te gaan naar de sungate voor het uitzicht van bovenaf. Daar hebben we geen spijt van gehad, dit maakte het plaatje voor ons compleet.
We hebben hierdoor de hot springs moeten missen, maar so be it. In het kleine stadje Aguas Calientes zagen we onze groep weer en hebben we lekker geluncht. Daarna zijn we met de trein en gedeeltelijk met de auto terug gegaan naar Cusco. Wat waren we kapot maar voldaan.
In de avond kwamen we aan in ons hostel, geselecteerd op goede douches, goed eten en een beetje feestgehalte.... Want moe of niet, hier moest op geproost worden! Dat hebben we gedaan en daarna hebben we heerlijk uitgeslapen en gerelaxed bij het hostel (hoog gelegen, dus een mooi uitzicht op de stad).

Vannacht reizen we af naar de amazone: Porto Maldonado. Daar is het tropisch weer en we hebben de kans om veel dieren te zien: o.a. zeekoeien, tarantula's, puma's, slangen en bijzondere vogels. We denken dat dit wederom een bijzondere ervaring wordt en blijven 4 dagen. Daarna zal Sandra terug gaan naar Cusco (en dan alweer naar huis!) en ik ga door naar La Paz, Bolivia.... We gaan nog even keihard van Peru genieten!