Nieuw-Zeeland part III

Nadat we het zuiden doorgereisd hebben zijn we teruggekeerd naar het Fiordland, de droom van het zuidereiland als je het mij vraagt...

TE ANAU & THE KEPLER TRACK & MILFORD SOUNDS
Vanuit Te Anau (een klein schattig towntje) zijn we dapper en met een goede voorbereiding gestart aan de meerdaagse 60 km hike door de Alpine. Ik vond het best wel spannend om mijn backpack zo goed maar licht mogelijk in te pakken voor 4 dagen. We hadden een pan, stoof, voedsel, een slaapzak en kleding mee om te overleven :). Onze backpack woog wel een paar kilo en de eerste dag was een pure 15 km lange klim omhoog. Ditmaal hadden we wel hetzelfde tempo ;). Het was pittig, maar aan het einde van de 15 km werden we beloond met het eerste stukje hoogte-uitzicht.. Het sneeuwde lichtjes en was puur genieten. We kwamen bij de Luxmore hut, waar we het ons meteen warm gemaakt hebben met een vuurtje. We waren de eersten, maar er volgde een Duits/Frans koppel en 3 Duitsers die ik al kende van de routeburn track. We hebben lekker naast het vuurtje geslapen met zn allen omdat t maar een klein groepje was. De volgende ochtend kregen we bericht dat we niet konden gaan hiken omdat er een sneeuwstorm verwacht werd. Het weer kan hier zo snel veranderen, dat de voorspellingen niet verder dan een dag in het voren gepresenteerd worden door vrijwilligers die met een heli naar de hut komen :). We hebben dag 2 dus in de hut doorgebracht, best gezellig met een paar spelletjes en aanschuivende hikers. Tegen de avond waren er meer dan 35 mensen, overal vandaan. Dit keer sliepen we in de koude bunkrooms op de bovenverdieping...
De volgende ochtend hadden we groen licht, het was prachtig weer!!! De dag begon al met een zonsopgang boven de wolken (de hut was op zo'n 1300 meter hoogte). Paradijselijk, overal lag sneeuw en dan die mooie bergtoppen die boven de wolken uitsteken op een kraakheldere dag met blauwe lucht... De hele track was in de sneeuw en het uitzicht was 15 km lang adembenemend. Een besneeuwd fjordlandschap met zulk mooi weer, echt een droom. We hebben de top van mt Luxmore beklommen, waar de wind heel sterk was. Ik durf wel te zeggen dat dit voor mij echt de mooiste dag van mn reis was. Zoiets moois heb ik nog nooit gezien.
We kwamen redelijk laat aan in de Irisburn hut, omdat we zoveel fotostops gemaakt hebben en zo uitgebreid genoten...
Eenmaal daar was het al lekker warm want er waren een heleboel mensen. Gezellig gekookt en spelletjes gedaan met een Chileense en Spaanse jongen. De mensen die je hier tegenkomt zijn super interessant, leuk en open minded. Ik vond de hele ervaring van het hiken, het slapen en het ontmoeten van mensen in de hutten echt heel bijzonder (en een soort verslavend). Het smaakt echt naar meer.
De volgende ochtend werden we gewekt door de KEA vogels, supergrappige beesten die de hele tijd op de loer zijn om te spelen met je schoenen of met wat er dan ook maar voorhanden is.
De laatste 2 dagen hebben we in 1 ruk gedaan. Voor Chris 30 en voor mij 20 km. Met de leuke mensen die we ontmoet hebben, zijn we s'avonds naar de pizzaria geweest in Te Anau. We deelden hetzelfde hostel en hebben heerlijk gerelaxed met elkaar de rest van de avond.
We hadden eindelijk weer een tijdje mooi weer en Chris en ik hadden de volgende dag Milford Sounds op het programma staan.. Een bootcruise door het prachtige fjord, waar je komt via een prachtige route vanuit Te Anau (ook wel de mooiste bergroute van de wereld genoemd). De route was inderdaad mooi, vol met watervallen, bergen en spiegelmeren. De tocht door het fjord was schitterend, watervallen, regenbogen, zeehonden en indrukwekkende bergen. Genieten dus!

VLIEGEN OVER QUEENSTOWN
Ik dacht er al een tijdje over..... hoe zou t zijn om uit een vliegtuig te springen en te vliegen over een hemels landschap...
De twijfel om een skydive of helikoptervlucht te doen was me iets makkelijker gemaakt na de ervaring als vermist meisje ;).
Het werd dus de skydive!!!!!! Na veel zenuwen heb ik de knoop doorgehakt en geboekt. Zo, nu moest ik wel..
De zenuwen gierden met name van tevoren door mn lichaam. 100 keer naar de wc, me afvragen waarom ik dit nou eigenlijk zo graag wilde etc...
Echter, de dag van de waarheid was het verrassend mooi weer. Een strakblauwe lucht, zon en niet teveel wind.. wat een kadootje!
Toen we in het busje naar het vliegveldje reden, bleek ik niet de enige met zenuwen, was dus een gezellig ritje.
De vlucht was prachtig, adembenemend. We vlogen over de remarkables, het skigebied van Queenstown en lake Wakatipu in het midden... Hier en daar wat mysterieus kleine wolkjes. Degene waar ik de tandemsprong mee deed, vertelde dat er tot een paar dagen terug nog bijna geen sneeuw was. Nu was het een mooie witte wereld! Ik kon alleen maar genieten in dat kleine vliegtuigje.. Eenmaal op de juiste hoogte ging alles zo snel... de 3/4 mensen voor me vielen 1 voor 1 dat vliegtuig uit en voor ik het wist zat ik zelf op de rand.. Hoofd naar achteren, ogen dicht en ineens vloog ik..... Het gevoel om met 200 km per uur naar beneden te storten vanaf 12000 ft (ongeveer 4 km) is echt met geen pen te beschrijven. Ik had t me zo anders (enger) voorgesteld om een minuut lang te 'vallen' maar het was PRACHTIG.. Ik kon echt van elke seconde genieten van dat uitzicht en had t gevoel te zweven in de wind. Toen de parachute openging, voelde ik natuurlijk wel een soort van opluchting haha.. Mooi meegenomen dat we dit ook nog gingen overleven natuurlijk. Hangend aan de parachute was het nog een paar minuten nagenieten van dit uitzicht en deze adrenaline... Ik voelde me ZO blij, zo gelukkig. De landing was spannend, maar ging goed...
Chris heeft in de middag een bungeejump van een hoge brug gedaan om deze adrenalinedag compleet te maken :). Het was een mooie manier om onze NZ trip, die nu toch echt aan een einde aan het komen was, af te sluiten.. s'avonds zijn we op stap geweest samen met een Canadees meisje, heel erg gezellig.

LYTTELTON & CHRISTCHURCH
Via Lake Tekapo en mt Cook (die we amper konden zien ivm bewolking) zijn we naar Christchurch gereden. Op het noordereiland hebben we eens iemand een lift gegeven en deze NL jongen had ons uitgenodigd zodra we in Christchurch zouden komen. Hij woonde samen met 2 Belgische jongens in Lyttelton, een plaatsje vlakbij, ivm studie. We hebben daar geslapen en een zeer gezellige bbq gedaan.
De volgende dag heb ik Christchurch gezien... Een stad die al zijn charme verloren heeft na de heftige aardbeving van 2011. De kiwi's zijn niet meer trots op deze stad met nog steed zoveel ruines en ingezakte gebouwen. Overal is wederopbouw gaande, het leek alsof het veel korter geleden was... Ik heb er rondgelopen, maar het was inderdaad behoorlijk sfeerloos. De stad wordt ook wel 'quake-city' genoemd omdat er nog steeds veel 'naschuddingen' zijn. Het ligt in een gevaarlijk gebied; daar waar tektonische aardplaten botsen....
We hebben de nacht op het vliegveld doorgebracht, waar ik echt geen minuut heb kunnen slapen. In de ochtend zijn we vroeg naar Melbourne gevlogen en daarna door naar Adelaide.

Morgen neem ik na 6 weken afscheid van mijn reismaatje om weer alleen verder te trekken naar een bijzonder gebied van Australie: de outback (woestijn).
Ik ga een veelbelovende tour van 7 dagen doen van Alice Springs naar Darwin........ Ik heb daar natuurlijk ook weer ongelooflijk veel zin in.
Toch zal ik het avontuur van NZ wel missen..... Van het wonen/slapen in de auto, tot het koken op de meest bijzondere plekken, het gevoel van absolute vrijheid, en met name de hikes en de mensen..
Ik wil zeker nog eens terug...

Tot over een tijdje!