Thuiskomen

Op 10 juli 2016 ben ik thuisgekomen na mijn grote avontuur:een wereldreis van 10 maanden. Inmiddels ben ik ongeveer drie weken terug, heb ik mijn vrienden en familie grotendeels weer gezien, alle praktische dingen geregeld en zelfs alweer mijn eerste werkdaagjes gemaakt. Het klinkt alsof alles weer 'normaal' geworden is, maar ondertussen ben ik nog steeds aan het 'landen'. Veel mensen vragen me hoe het is om terug te komen na zo'n lange reis, vragen zich af of het niet moeilijk is om weer terug in de routine te gaan en of ik het al mis... Het grappige is dat ook heel veel mensen gezegd hebben: 'je bent nog steeds dezelfde Iris' en 'het is net alsof je nooit bent weg geweest.' Ik dacht, ik gooi er nog een laatste blogje tegenaan om mijn ervaringen over het terug van weg geweest zijn te delen :).

De laatste daagjes in Australie heb ik couchsurfend in Perth doorgebracht bij 4 Aussies thuis, wat een hele leuke ervaring was. Ik had 10 dagen in Perth, wat best een beetje lang is voor een stad, maar heb me goed vermaakt met sightseeiien, eindeloos rondhangen in het Kings Park, dat in de avond veranderde in een onwaarachtig mooi uitzichtpunt over de skyline van Perth en waar een heel fijn sfeertje hing. Ik heb breaky gehad bij het strand, lekker gerelaxed en de laatste avond heb ik heel uitgebreid gekookt voor mn housemates om ze te bedanken voor hun gastvrijheid :). Op 7 juli ben ik naar Singapore gevlogen en daar heb ik ook twee heerlijke dagen gehad. Ik vond het echt een prachtstad met een van de meest indrukwekkende skylines die ik gezien heb tijdens mijn reis. Ik ben er lekker met mezelf op uit getrokken, heb het Marina bay en de botanical garden van alle kanten bekeken, little India gezien met mijn Indonesische roommate, de hitte getrotseerd in een zwembad en mijn laatste avondmaal *heerlijke moussaka!* gegeten in een restaurantje naast mijn hostel, in het prachtige straatje van bussorah street. Ik kreeg er zo'n typisch vakantie-gevoel van; het straatje was gevuld met eettafeltjes op straat, fijne restaurantjes en kleine winkeltjes, zonnige mensen en aan het einde stond een prachtige wit met goude moskee (die me overigens wel een paar keer per nacht wakker zong in het Arabisch ;)). Absoluut een hele mooie stad voor een stopover van een paar daagjes en daarmee ook mijn wens om nog een glimpje Azië mee te pakken vervuld.
Na mijn etentje was het dan echt tijd om de trein naar het vliegveld te pakken, PIJNLIJK!! Ik wilde echt die stoel niet uit want het was toch eigenlijk niet te geloven dat het nu voorbij was. Tien maanden een droom geleefd waar ik de rest van mn leven wel in wilde blijven en dan het vliegtuig back to reality nemen.... Ik vond het echt een zwaar moment, wetende dat ik nu nog zo lekker in dit leventje zat, in dit straatje met zn fijne dingetjes en slechts een dag verwijderd was van mijn oude vertrouwde leven in Nederland..

Ik had zo'n 13 vlieguurtjes voor de boeg en ik geloof dat de eerste 3/4 uur de meest angstige momenten van mijn trip zijn geworden vanwege behoorlijk hevige turbulentie waarbij het vliegtuig naar beneden 'viel', heel hard schudde en de stewardessen in hun gordels zaten. Omdat ik de geruststellende gezichten van de stewardessen niet kon zien, keek ik maar naar de plattegrond en zag ik dat we voorlopig nog wel boven de zee vlogen..brrr! Gelukkig hield het uiteindelijk op en heb ik nog even kunnen slapen op de 3 stoelen die ik voor mezelf had! Bijzonder vond ik het moment dat we tijdens de daling door de wolken kwamen en ik Amsterdam naar me toe zag komen.... Ik was THUIS, TERUG IN NEDERLAND! Traantjes overvielen me al een beetje, maar kwamen pas echt toen ik door de gate kwam en mijn moeder na 10 maanden weer in de armen kon vliegen.....Onbeschrijvelijk!
Terug in Emmen heb ik ook meteen mijn opa en oma bezocht, die de afgelopen 10 maanden zo'n beetje elk kwartier hebben afgeteld. Ik ben het huis ingerend en hun reactie was heftig, haha. Ik heb een ontzettend fijne dag gehad met mijn moeder en de hond in het zonnetje bij de Rietplas.
Vrienden hadden een verrassingsfeestje en ook de terugkomst op mijn werk was leuk en warm en mijn huis was vol slingers en een welkom-thuis brief van mijn vader, die op dat moment nog in de Tour de France zat.

Het is een dubbel gevoel, aan de ene kant is alles inderdaad heel vertrouwd, globaal hetzelfde gebleven en ben ik heel erg blij om terug te zijn bij iedereen. Mijn huis voelt als luxe; droge handdoeken, een bad, een lekker bed en een hoop kleren haha. De eerste nachten werd ik ergens vroeg in de ochtend verward wakker en wist ik niet waar ik was. Aan de andere kant zal het nooit meer echt hetzelfde zijn, want de afgelopen 10 maanden hebben iets in mij veranderd. Je kijkt anders/ziet anders/denkt anders, het valt niet goed uit te leggen..
Wat ik het meeste zal missen is de vrijheid, elke dag weer een nieuwe omgeving, onvoorspelbaarheid. En het rijden door de oneindige gebieden van Australië, het helemaal alleen zijn op stranden, zoveel wilde dieren zien terwijl je ergens alleen rondloopt en niet te vergeten die sterrenhemelen en het leven als een nomaad met alleen het hoognodige. De hikes in Nieuw-Zeeland, wiens natuur echt diep en diepe indrukken maakte op mij, fjord- en vulkaan landschappen die op mijn netvlies gebrand staan en de onvergetelijk lieve mensen.
En dan zuid-oost Azie, dat echt mijn hart gestolen heeft met zijn andere wereldje, aan de ene kant zo sprookjesachtig met zn prachtige tempels, helende muziek en aan de andere kant ook zo arm, primitief en corrupt... De dagelijkse bezigheden die je op straat ziet, de onmogelijk volgepakte fietsen en alle geuren van eten eten en nog eens eten.. Ik zou er altijd weer naar terug willen gaan want ik hou ontzettend van dit continent!
Ik hoop een aantal dingen die ik geleerd heb vast te houden. Zo hoop ik wat relaxter te blijven/minder volgens een agenda te leven (en daar is voor nodig dat ik mijn leven iets anders inricht dan voorheen, waarbij ik elke dag van het ene naar het andere rende), ik hoop zo ver als mogelijk van routine weg te blijven (want dat maakt mij nou eenmaal niet gelukkig).
Verder hoop ik een beetje van de vriendelijkheid en openheid van Down Under naar hier mee te nemen en minder snel te oordelen/negatief te zijn. Het belangrijkste is misschien wel het plannen van een nieuwe reis.... No worries mate, in mijn hoofd is dat al gefikst!! ;)