Dalat-Hoi An-Hue

8-10, 9-10
Na twee darmontsteking in bed was het wel weer tijd voor wat buitenlucht en beweging :). Ik heb mij twee dagen goed vermaakt met lekker rondslenteren, shopjes in en uit en gezellige etentjes met Laura (die ik tijdens canyoning ontmoet heb) en anderen. Hoi An is een historisch stadje en straalt een unieke sfeer uit met smalle kronkelende straatjes vol met lantaarntjes in allerlei kleuren en een rivier als middelpunt, die je kunt oversteken door mooi verlichte bruggetjes. Hier zie je het autentieke Vietnam en bovendien zijn de straten autovrij. Ik merk dat het af en toe goed is om wat langer in een stadje te zijn omdat je er dan meer ' feeling mee krijgt. De tweede avond zijn ik en Laura uit eten geweest met Shir, een meisje uit Israel, woonachtig naast de gazastrook. Ik heb met kippenvel geluisterd naar haar verhalen over dagelijkse bombardementen, haar manier om ermee om te gaan en de schuilkelder die ze hebben.
10-10
Ik zal proberen om de lading van het verhaal te dekken zonder al te veel superlatieven.........................................................................
De afgelopen 2 dagen waren echt de aller aller allerbeste van mijn trip so far. Op de motor van Hoi An naar Hue in 2 dagen via de Hai Van Pass, Da Nang en Ho Chi Minh trail. Ik reed zelf op de motor en had gezelschap van Easy Rider 'Van' en Laura, die bij hem achterop zat. Van is een ervaren gids, die ons ontzettend veel kon vertellen over de route en omgeving. Het eerste stuk was langs de kust en door de stad, we maakten een stop bij de Marble Mountains van Da Nang: we hebben de hoge trappen beklommen en kwamen van de ene in de andere 'verrassing' terecht. Terwijl je geniet van het mooie uitzicht van bovenaf loop je langs en door grotten met bijzondere boeddha's en biddende mensen. Je komt langs verschillende tempels en marmeren bergen. Na deze stop reden we de bergpassen. Voor mij een supergave ervaring met de motor: bochtjes, up en down hill en niet al te beste wegen :). Daarnaast een geweldig uitzicht vanuit de bergen over stad en zee. We stopten bij een grote waterval en een natuurlijke pool midden in de bergen. We waren er vrijwel alleen, hebben onze bikini's aangetrokken en zijn gaan zwemmen! What a feeling!!! Omgeven door enorme groene bergen, zelf ook op flinke hoogte en dan dat koude frisse water..... enorm van genoten!
Met ons natte koppie zijn we weer op de motor gestapt en verder gereden, bumpy ride! Ik keek mijn ogen uit.. Koeien, geiten, honden en wilde zwijnen midden op de weg en op de 1 of andere manier wen je daar meteen aan (Je rijdt er gewoon langs zonder te twijfelen). Ten tijde van onze lunch werden we ontvangen door een groep juichende mensen, omgeven door een enorme bierlucht. Ze keken ons aan alsof ze nog nooit een westerling gezien hadden en wilden foto's maken van ons. Dit bleef gedurende de lunch ook zo en ik merkte aan Van dat hij het een beetje afhield. In de bergen wonen de Ethnic Minority's, de eerste bewoners van Vietnam. Ze spreken een andere taal, hebben een andere uitdrukking op hun gezicht en leven helemaal uit de maatschappij, voor zichzelf. Ze werken puur om te overleven en er is amper sprake van ontwikkeling/ doelen voor de toekomst. Jarenlang leefden zij als nomaden. Er is veel kindersterfte doordat er nauwelijks medische zorg is en er is incest. Ongelooflijk bijzonder om te zien en merken dat dit werkelijk een compleet andere cultuur is en dat er helemaal geen contact is met de rest van de wereld/Vietnam. We hebben kaneelbladeren geproefd en alle kinderen zwaaiden naar ons: deze vreemdelingen die om hun motor door hun bergen kwamen. Na dit verhaal van Van klom ik weer op de motor en was er echt een moment van bezinning.. DIT WAS WAAROM IK OP REIS WILDE! Weg van de toeristen,off the road, het echte Vietnam!
We hadden een erg gezellig diner met Van (waarin we nog meer te weten kwamen over the real deal: verhouding tussen man en vrouw, allerlei cultuurverschillen waar je tijden shet praten tegen aan loopt enz) en sliepen in een hotel naast de bergen. Kapot was ik!
11-10
De volgende dag vervolgde de rit door de bergen met hevige tropische regen. We reden de Ho CHi Minh trail en langs een groot national park. Wederom een hoop uitdagingen met de motor: vrij steile afdalingen, enorm veel modder en steentjes op de weg en flinke gaten. Smalle bochtige weggetjes met behoorlijk nat weer.. ik heb er vast veel van geleerd en het ging ook steeds makkelijker. Onderweg heb ik een slang gezien en een niet al te tolerante bizon, die een hatelijke schijnbeweging naar me maakte :/.
We stopten in een dorpje van de Ethnic Minority's om te zien hoe ze leven. We hebben de houten minikisten gezien waarin mensen begraven worden. Wanneer iemand overlijdt, gaat de familie naar een toekomstvoorspeller. Deze beslist aan de hand van de maankalender wanneer het het goede moment is om de overledene te begraven. Dat kan soms dus dagen duren, ookal is het buiten heet en is er een enorme stank ontstaan.
We hebben uitgebreid geluncht op op te warmen en hadden gezelschap van mensen die voor de regering werkten. Ze maakten heel veel kabaal en echt een enorme rommel (denk aan de Mac Donalds op donderdagavond in Emmen ;)). Hun eten wordt betaald vanuit de regering. Al pratend met Van bleek ook dat het leger in Vietnam enorm veel macht en zeggenschap heeft in het (nog steeds communistische) land. In hue aangekomen, namen we afscheid van Van en onze motoren (die van mij gaat op de trein terug naar Hoi An). Ik heb een lekker warm bad genomen en daarna hebben Laura en ik in een Italiaans restaurant gegeten. Heel erg leuk om een reismaatje te hebben die ik wat beter heb leren kennen en waarmee ik de 2 meest bijzondere ervaringen tot nu toe kon delen. We zijn een mooie aanvulling op elkaar. Er bleken nog meer mensen uit Emmen in Hue :). We waren helemaal in de mood en hebben een supergezellige stapavond gehad met de Emmenaren en een Deen...
Vandaag (12-10) een regenachtige dag, waarin we lekker kunnen uitbrakken en een beetje rondhangen in de stad :). Ik was in de eerste instantie van plan om op zijn minst een stadswandeling te maken, maar het was erg gezellig in het hostel en rond 4 uur waren we weer in de bar voor een borrel met de Emmenaren. Er schoven meer mensen aan en we zijn met de hele groep uit eten geweest.