Kangaroo Island & the farmjob

Daaaaaarr ben ik weer... Vrij, een beetje rijker dan 2.5 maand geleden, vloeiend in Australisch-Engels (;-)) en vol reislust voor de komende 3 maanden....
Ik ben begin februari aangekomen op Kangaroo Island (de ozzies zeggen KI). Een eiland van Zuid-Australie, dat bekend staat om zijn mooie natuur en diverse diersoorten. Het is het 2e grootste eiland van Ozzie en de meeste bewoners zijn farmers. Iedereen groet elkaar met de KI-groet; wijsvinger in de lucht en het is een typisch gevalletje van ons-kent-ons. Ik verheugde me er erg op om dit eiland te gaan zien en was blij om dit te kunnen meepikken, maar ik kwam er hoofdzakelijk om weer wat travelmoney te verdienen. De farm waar ik was aangenomen was een potato- and sheep-farm, gelegen aan het Flinders Chase national park, enigszins de middle of nowhere. De dichtsbijzijnde supermarkt was een uur rijden vanaf de farm. Gelukkig was ik (als super georganiseerd persoon) dit keer voorbereid en had een tasje boodschappen gehaald toen ik werd opgehaald uit Kingscote (de enige 'stad' van het eiland). De farm was vrij groot, je kon een uur wandelen en dan liep je nog tussen de aardappelvelden en schapenweilanden. Bij zonsondergang liepen er tientallen kangaroos en wallabies (kleine kangaroo's) op het terrein, sommigen bijna net zo groot als ik. Ik vond dit echt geweldig en ben vaak na het werk en in de vrije weekenden een stukje gaan lopen om ze te zien. Ook vonden al mijn telefoongesprekken met Nederland plaats in een boomgaard tussen de roo's en onder een idioot mooie sterrenhemel (nauwelijks verstoord door tegenlicht). Tijdens mijn wandelingen kwam ik ook vaak echidna's (grote egels) tegen. Kortom, de omgeving was prachtig maar daar stond dan wel tegenover dat het werk meer hersenellen per uur doodt dan een hele kist bier ;).
Ik was de eerste backpacker en mocht de eerste week mee met het musteren van de schapen mbv een hond (erg leuk) en andere activiteiten. De tweede week begon echter het oogstseizoen en daarmee de echte baan: aardappelen sorteren van de lopende band. We moesten dus de aardappelen die niet voldeden aan de verkooplijn eruit pikken: een baan die Australiers niet willen doen (smart bastards) en dus overblijft voor de backpackers. Ik heb geen goed woord meer voor aardappelen over, maar ik besloot toch maar door te zetten omdat ik veel uren kon maken (meestal rond de 10 uur per dag) en prima verdiende. Daarnaast was er geen mogelijkheid om geld uit te geven, dus je kon je geld opsparen. Een aantal keren heb ik op de harvaster gewerkt: stuk leuker want je werkt buiten en het voelt minder saai omdat je heen en weer rijdt. Helaas werd ik zeeziek op het ding, dus toch maar terug naar de lopende band. Toen ik echter hoorde dat er daarna tot 3x toe een zeer agressieve tigersnake op de harvaster terecht kwam, was ik daar niet meer zo rouwig om!
De andere backpackers waren 2 Engelse, 2 Duitse en een Frans meisje, een Engelse en een Thaise jongen. We hadden een Duitse en Nederlandse supervisor en daarnaast was er een Italiaanse jongen die op de harvaster werkte (zij vielen allemaal onder het vaste personeel). De rest van de club was (plat-)Australisch.
Onze accomodatie was op het terrein, we deelden een kamer met 7 meiden, wat een behoorlijke sociale uitdaging was. Geen privacy en geen momenten alleen, behalve onder de douche en tijdens mijn terugtrekmomenten in de aardappelvelden ;). Ik vond mijn maatjes in 1 van de Duitse meisjes (Pia), en in 2 Aussies (Verity en Maddy), met wie ik in de weekenden heel veel mooie dingen gedaan heb. Maddy woonde in de buurt van Kingsote, 5 min van het strand en had 7 paarden. Ik mocht zo vaak komen rijden als ik wilde en we hebben samen een paar fantastische ritten gemaakt: in galop over het strand, door het water en langs de clifftoppen. Ook ben ik een keer het hele weekend bij het gezin verbleven, wat erg gezellig was. Met Pia heb ik het hele eiland gezien: de remarkable rocks, de zeehondenkolonie bij de Admirals Arch, wat ik de mooiste plek van het eiland vond en we zijn samen een weekend weg geweest naar de andere kant van het eiland. Onderweg hebben we alle mooie spots gezien, een honeyfarm en een lavendelfarm bezocht, met de auto over het strand gescheurd, Vivonne bay gezien en daarna zijn we in een national park gaan kamperen in de auto onder een waanzinnige sterrenhemel (zonder enig tegenlicht). s'avonds liepen we op een verlaten strand, via een wandeling door een sprookjesachtig stukje bos. Een geweldig weekend met heel veel lol.
De vrijdagavonden waren altijd de feestavonden op de farm. Iedereen incl de baas kwam dan bij elkaar, soms werd er voor eten en biertjes gezorgd, maar bijna altijd was het flink los. Schijnbaar was dit ook op het hele eiland bekend en tijdens mijn laatste weekend kwamen er wel 50 man aan om het weekend op 'de place to be' in te luiden. Een aantal jongens kende ik van het eerste weekend, waarin ik mee ben gegaan naar een avondje 'Balls' (een oud australisch spel wat op jeu de boules lijkt). Het was vreselijk gezellig, ik heb maar liefst van 3 mensen een afscheidsspeech gehad, een hoop knuffels en sterke verhalen die ik hier maar achterwege laat ;). Mijn baas (een merkwaardig figuur ;)) speechte dat onze 'weirdo-fixer' niet geslaagd was omdat ze de mensen gekker had achtergelaten dan ze al waren :).
Op zaterdag deden we meestal onze wekelijkse boodschappen in Kingsote en de zondagen waren relaxdagen, waarin we soms naar het strand gingen met de meiden. Al met al zal ik deze tijd als positief herinneren, het was in ieder geval een hele ervaring om op deze farm te werken en wonen. Ik zou er nooit van mn leven willen blijven. Ik voelde me echt afgezonderd en ver van het "normale" leven/de maatschappij vandaan. De mensen werken veel en hard en doden hun vrije tijd met blowen en drinken. Allemaal hun eigen problemen zoals depressies, bipolairiteit of op zn minst een beetje meer alcohol dan gezond is (well, life's not perfect isn't it ;)). 1 van de Australiers leefde helemaal in de middle of nowhere ergens achter de aardappelvelden, had eerst een dingo (wilde hond!) en nu een tamme egel. Ik heb m bijna niet zonder marijuana gezien. Ik kan niet blijer zijn om weer verder te mogen reizen nu en zit momenteel in een hotel in Adelaide. Even lekker relaxen en bijkomen in een vertrouwde stad en een prive kamer. Woensdag vlieg ik naar Nieuw-Zeeland, samen met Christoph, mijn Duitse mate. Zoveeel zin in!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ik zal het bloggen vanaf hier weer oppakken, dus ik houd jullie op de hoogte!